سال دوم هجرت بود که جنگ بدربین مسلمین ومشرکان شروع شد.ابوجهل ازسران ودشمنان سرسخت پیامبر(ص) درمیدان جنگ حضورداشت وبا تاخت وتاز،مشرکان را برعلیه مسلمین می شورانید، ولی دوکودک(کمتراز14سال) که هردومعاذ نام داشتند(معاذ بن عمر ومعاذ بن عفراء)

    عبدالرحمن بن عوف گوید:درجنگ بدر درصف مسلمین به چپ وراست می نگریستم، ناگاه دیدم بین دوکودک کم سن وسال که هردو ازدودمان انصار بودند قرار گرفته ام. با اینکه آرزو داشتم درچنین موقعیت خطیری بین افراد قوی باشم ، که دشمن به خاطرآنها به طرف من نیاید.

    دراین هنگام یکی از این دوکودک روبه من کرد وگفت:ای عمو(آیا ابوجهل رامیشناسی ؟اورا به من نشان بده.

    گفتم: آری برادرزاده !با ابوجهل چکار داری؟

    گفت:به ماخبررسیده که به رسول خدا(ص)ناسزا گفته است،بخدا سوگند که جانم درتحت قدرّت اوست،اگر ابوجهل را بشناسیم ازاوجدا نگردیم تایکی ازما کشته شود.وسپس کودک دیگر گفته های اورا تایید کد.من از جرات ونترسی این دو کودک شگفت زده شدم.

    چندان طول نکشید که ناگهان ابو جهل رادیدم که درمیدان تاخت وتاز میکرد.

    اورا به آن دوکودک نشان دادم وگفتم:ابوجهل این است. آنها درلا بلای رزمندگان مثل برق بسوی ابوجهل شتافتند وباشمشیریکه دردست داشتند،حمله برده واوراکشتند؟سپس به حضور رسول خدا باز گشتند وخبرکشته شدن ابوجهل رابه آن حضرت دادند.

    پیامبر گرامی به آنها فرمود:کدامیک از شما اوراکشتید؟هریک ازآنها گفتند: من کشتم ،پیامبر(ص)فرمود:آیا شمشیرهای خود راازخون پاک نموده اید؟گفتند:نه!

    پیامبر(ص) به شمشیرهای آنها نگاه کرد ودید هردو بخون رنگین است وبه آنها فرمود:هرده اورکشته اید!*

                                                            *المنتقی فی مولود المصطفی113-بحارج نوزده